Longines ในยุค 1940 และความสุขของการเป็นเจ้าของนาฬิกาวินเทจ

รับจดหมายข่าว T3!

ฟีเจอร์ ข่าวสาร เคล็ดลับ และข้อเสนอสุดพิเศษที่จะช่วยให้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้นผ่านเทคโนโลยี

ขอขอบคุณที่สมัคร T3 คุณจะได้รับอีเมลยืนยันในไม่ช้า

มีปัญหา. โปรดรีเฟรชหน้านี้แล้วลองอีกครั้ง

ฉันใช้เวลาหลายวันดูภาพนาฬิกา Longines และ Bulova โบราณที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด บางครั้งฉันคิดว่าฉันตีทองได้ เพียงเพื่อจะมองเห็นความแตกต่างเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างสิ่งที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของฉันกับสิ่งที่อยู่ในมือของฉัน

รุ่นหลังเป็นนาฬิกา Longines วินเทจที่ติดอยู่กับสายของ Bulova Accutron ที่ใหม่กว่าเล็กน้อย สาย Longines และตัวเรือน Bulova หายไป แต่การได้เห็นนาฬิกาทั้งสองเรือนนี้ผสมผสานกันกลับเพิ่มความน่าสนใจยิ่งขึ้น ปู่ของฉันทำเช่นนี้ในช่วงปี 1970 เพราะเขาชอบรูปลักษณ์นี้หรือไม่? หรือบางทีนี่อาจเป็นการเปลี่ยนทดแทนชั่วคราวในขณะที่เคสหรือสายรัดของฝ่ายตรงข้ามถูกส่งไปเข้ารับบริการ

ฉันอยากจะถามเขา แต่เร็กซ์เสียชีวิตก่อนที่ฉันจะเกิดมานานแล้ว ฉันรู้อยู่เสมอว่าเขาชอบ นาฬิกาแต่ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาก็มีทรัพย์สินบางส่วนของเขามาอยู่กับฉัน มีปากกาและคลิปหนีบเนคไทอยู่หลายแบบ แต่นาฬิกาลูกผสม Longines/Bulova นั้นน่าสนใจที่สุดสำหรับฉัน

ฉันไม่เคยสนใจนาฬิกาวินเทจมากนัก ไม่ใช่เพราะฉันไม่ชอบนาฬิกาเหล่านั้น แต่เป็นเพราะความรู้ที่จำกัดเกี่ยวกับนาฬิการุ่นเก่าบอกฉันว่า Rolex ที่มีอายุหลายสิบปีมีค่ามากกว่าบ้านใดๆ ที่ฉันหวังว่าจะซื้อได้ ฉันคิดว่าการสะสมนาฬิกาวินเทจเป็นงานอดิเรกสำหรับคนอื่น

(เครดิตรูปภาพ: ฟิวเจอร์ / อลิสแตร์ ชาร์ลตัน)

จากนั้น Longines ก็มาถึง และถึงแม้จะมีราคาเพียงไม่กี่ร้อยปอนด์ แต่มันก็ทำให้ฉันทึ่ง เนื่องจากการใช้ Google อย่างกว้างขวางไม่ได้ให้ความชัดเจน นอกจากว่าแบบอักษรกำลังสองของตัวเลขจะทำให้รุ่นนี้ค่อนข้างหายากได้อย่างไร ฉันจึงขอความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญ

ฉันมุ่งหน้าไปที่ร้านบูติก Longines บนถนน Oxford Street ในลอนดอน ซึ่งในตอนแรกพนักงานขายรู้สึกประทับใจกับสภาพของนาฬิกาและโดยเฉพาะสายนาฬิกา หายากและน่าจะ "คุ้มค่ากับเงินจำนวนหนึ่ง" เขากล่าว นอกจากนี้เขายังแนะนำว่า Longines น่าจะมาจากช่วงปี 1950 หรือแม้แต่ปลายยุค 40 อีกด้วย บางทีนาฬิกาเรือนนี้แต่เดิมอาจเป็นของแจ็คปู่ทวดของฉัน

ณ จุดนี้ หมายเลขซีเรียลน่าจะมีประโยชน์ แต่ Longines ในยุคนี้ให้ประทับตราบนกลไกแทนการประทับที่ด้านหลังตัวเรือน ซึ่งยังคงว่างเปล่าและพร้อมสำหรับการจารึกส่วนตัว เมื่อฉันมีหมายเลขดังกล่าวแล้ว ฉันจะสามารถขอใบรับรองผลิตภัณฑ์ของแท้ของ Longines ได้

บริษัทมีทางเลือกอยู่ 2-3 ทาง โดยเริ่มจากเอกสารที่ไม่เสียค่าใช้จ่ายซึ่งระบุสิ่งที่หน่วยเก็บถาวรของ Longines รู้เกี่ยวกับนาฬิกาเรือนนี้ รวมถึงหมายเลขซีเรียล คำอธิบายว่านาฬิกาและกลไกคืออะไร และอาจรวมถึงวันที่และสถานที่ที่เปิดตัวครั้งแรก ซื้อแล้ว นอกเหนือจากนี้ Longines เสนอใบรับรองที่ระบุสถานะของนาฬิกาเมื่อตรวจสอบที่สำนักงานใหญ่ในสวิส และลงนามโดยประธานบริษัทในราคา 250 ปอนด์บวกค่าธรรมเนียมการนำเข้า

การรับข้อมูลทางอีเมลจะใช้เวลาหนึ่งถึงสองสัปดาห์ การแยกข้อมูลจากไฟล์เก็บถาวรจะใช้เวลาสูงสุดสามสัปดาห์ และใบรับรองที่ลงนามอาจใช้เวลานานถึงสามเดือน นาฬิกาเหล่านี้ยังสามารถใช้งานได้เมื่อส่งนาฬิกาไปที่ Longines เพื่อเข้ารับบริการ และแม้ว่าฉันต้องการดำเนินการนี้ก็ตาม ดูลม ขึ้นและรักษาเวลาและบริการอาจส่งผลให้มีการเรียกเก็บเงินสี่หลัก

(เครดิตรูปภาพ: ฟิวเจอร์ / อลิสแตร์ ชาร์ลตัน)

หลังจาก Longines ฉันมุ่งหน้าไปหาผู้เชี่ยวชาญด้านนาฬิกาวินเทจสองสามคนใน Burlington Arcade ในลอนดอน ทั้งสองกล่าวว่านาฬิกาชุดนี้น่าจะมาจากช่วงปลายทศวรรษ 1940 แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้มากไปกว่านั้น สุดท้าย ฉันได้ไปเยี่ยมชมบ้านประมูล Bonhams ซึ่งพนักงานต้อนรับได้ถ่ายรูปและส่งไปให้เพื่อนร่วมงาน ไม่กี่นาทีต่อมา ฉันได้รับแจ้งว่ามันมีมูลค่าประมาณ 300 ถึง 500 ปอนด์ และฉันสามารถฝากมันไว้ในการประมูลที่จะจัดขึ้นในเดือนสิงหาคมได้ ฉันปฏิเสธ รู้สึกโล่งใจบางส่วนที่รู้ว่ามันไม่คุ้มกับโชคลาภเล็กๆ น้อยๆ และปัญหาทางศีลธรรมอันใหญ่หลวง

กรอไปข้างหน้าหนึ่งสัปดาห์ นาฬิกาก็ทำความสะอาดอย่างสวยงามด้วยผ้าของช่างทำอัญมณีที่ซื้อจาก Amazon และต่อหน้าฉันด้วย ดูราวกับอยู่บ้านมากขึ้นด้วยสายหนังสีแทนสำรองที่ฉันพบที่บ้าน แทนที่จะเป็นสายสีดำที่ฉันได้รับมา บน. ไขลานได้ง่าย แม้ว่าฉันจะกลัวกลไกที่มีอายุ 70 ​​ปีจะหมุนมากเกินไป และรักษาเวลาที่แม่นยำไว้ที่ใดที่หนึ่งระหว่าง 24 ถึง 36 ชั่วโมง

ตัวเรือนขนาดกะทัดรัดกำลังอินเทรนด์และเหมาะกับข้อมือเล็กๆ ของฉัน ในขณะที่หน้าปัดมีคราบที่แข็งแกร่งจนเกือบจะเข้ากันกับการชุบทองที่เข็มนาฬิกาและตัวเรือน เพียงถัดจากตัวเลขเท่านั้นที่คุณจะเห็นสีซีดดั้งเดิมของมัน ฉันคิดว่าเนื่องจากมันถูกปกป้องจากแสงแดดด้วยเงาของเครื่องหมายชั่วโมงที่ยกขึ้น

ขั้นตอนต่อไปคือการติดต่อ Longines และขอสารสกัดจากเอกสารสำคัญ ฉันอยากรู้ว่าใครซื้อนาฬิกาเป็นคนแรก ที่ไหน และเมื่อไหร่ ฉันหวังว่า Longines จะได้รับคำตอบจริงๆ และฐานข้อมูลของพวกเขาเปิดเผยว่าเจ้าของคนแรกคือปู่ทวดของฉันจริงๆ บางทีฉันอาจจะค้นพบว่าเขาซื้อมันมาจากต่างประเทศ บางทีอาจจะเป็นช่วงวันหยุดหรือไปเที่ยวทำงาน มันอาจจะเป็นของขวัญก็ได้

แม้ว่านาฬิกาจะดูดีและฉันจะสนุกกับการใส่มัน แต่ความสัมพันธ์ที่นาฬิกาได้ก่อตัวขึ้นระหว่างฉันกับญาติสองคนที่ฉันไม่เคยมีโอกาสพบคือสิ่งที่มีค่าที่สุด การตรวจสอบทุกครั้งตอนนี้จิตใจของฉันปั่นป่วน นาฬิกาเรือนนี้หายไปไหน? เที่ยวเก่งมั้ย? มีเหตุการณ์อะไรเป็นสักขีพยาน? ผู้ที่สวมมันก่อนฉันหมายความว่าอย่างไร? แล้วเกิดอะไรขึ้นกับ Bulova บนโลกนี้? ฉันไม่ได้คาดหวังที่จะพบคำตอบเหล่านี้ แต่การรู้ว่าสินค้านั้นขายครั้งแรกที่ไหนและเมื่อใด และขายให้ใครบ้างจะเป็นการเริ่มต้นที่น่าทึ่ง