De Tweede Wereldoorlog bracht enkele van de bekendste en meest succesvolle oorlogsmachines uit de geschiedenis voort. Tanks vormden inderdaad een prominent onderdeel van het conflict, waarbij de Verenigde Staten alleen al 86.000 tanks ontwikkelden terwijl de oorlog woedde. De As-mogendheden hanteerden enkele machtige modellen, en ze vormden een bedreiging die de geallieerden het hoofd moesten kunnen bieden.
Mensen als de M3 Stuart hebben enorm veel werk verzet voor de geallieerden de Stuart wordt nog steeds in sommige strijdkrachten gebruikt. Hoewel de lange levensduur van zo'n gevechtskracht moet worden toegejuicht, is er meer aan de hand dan dat. Dergelijke voertuigen zouden uiteraard niets zijn zonder de soldaten die ze bemanden, onderhielden en in het algemeen gebruikten.
Het 761st Tank Battalion was slechts een essentieel onderdeel van een enorme, veelzijdige oorlogsmachine die de geallieerden uiteindelijk naar de overwinning bracht, en hun verhaal is fascinerend. Laten we eens kijken naar de oprichting van het bataljon genaamd de Black Panthers, hun rol in de oorlog en hun nalatenschap.
De Tweede Wereldoorlog was een transformerende tijd voor de strijdkrachten van de Verenigde Staten. In juni 1942 werd een Levensmagazine In het rapport werd opgemerkt dat er beweging was om het leger inclusiever te maken.
Helaas zou de geschiedenis bewijzen dat er nog veel meer werk te doen is om vooroordelen te blijven bestrijden. In ‘Integratie van de strijdkrachten, 1940-1965’ Morris J. MacGregor schrijft over burgerrechtenactivisten: ‘hoewel segregatie hun voornaamste doelwit was, was hun campagne gericht tegen alle vormen van discriminatie, vooral in de strijdkrachten." Als resultaat van dergelijk discriminerend beleid werd de 761st in april gevormd als een Louisiana Afrikaans-Amerikaans bataljon. 1942.
Texas' Camp Hood werd al snel de thuisbasis van het bataljon, waar ze aanzienlijk langere training kregen dan normaal: twee jaar ervan. Dit betekende dat ze tegen de tijd dat de 761st werd ingezet, uitgebreide ervaring hadden met de tanks waarmee ze hadden getraind, inclusief de M5 Stuart en de Sherman. Ze zouden van onschatbare waarde worden voor de geallieerden.
Het 761e tankbataljon, bestaande uit 676 manschappen en 36 officieren, van wie 30 ook Afro-Amerikanen, arriveerde op een cruciaal punt in het conflict. In oktober 1944, na de steun te hebben gekregen van Maj. Gen. J. Lesley McNair, die wilde dat diverse troepen de kans zouden krijgen hun land te dienen zoals zij dat wilden, waren op weg naar Omaha Beach, waar ze voor het eerst de vijand in het echt zouden ontmoeten.
nov. Op 7 van dat jaar vond de eerste slag van het bataljon plaats, met de 26e infanterie bij Morville-les-Vic. De Duitse troepen werden uit de stad verdreven. Vooraanstaande leden van het bataljon, zoals Sgt. Warren Crecy en stafsergeant. Ruben Rivers onderscheidde zich die dag zo in het gevecht dat hun acties hen Silver Stars opleverden. Binnen enkele dagen had de 761st aangetoond dat ze een formidabele en capabele strijdmacht waren.
Na Morville-les-Vic zou de 761st in de loop van de oorlog nog eens 29 steden heroveren. Ze zouden iets meer dan zes opeenvolgende maanden vechten (en stopten alleen omdat de oorlog zelf ten einde liep).
Kapitein Johannes D. Long van de Black Panthers, zoals het bataljon bekend werd, legde zijn belofte voor het 761st heel duidelijk uiteen. Hij zei: de Nationaal Tweede Wereldoorlog Museum meldt: "Ik heb bij mezelf gezworen dat er nooit een kop zou verschijnen waarin stond dat mijn mannen en ik kippenvel hadden." Hun moed hield zeker stand de strijd om Morville-les-Vic, waarvan Long opmerkte dat deze veel uitdagender was dan misschien werd verwacht: ‘Het was een inferno; mijn mannen waren tijgers, ze vochten als doorgewinterde veteranen."
Tegen het einde van de oorlog bestond er geen twijfel over dat dit precies was wat het bataljon was geworden. Een citaat van de presidentiële eenheid uit 1978 eerden hun ‘ontembare vechtlust en plichtsbesef’ en merkten op dat ze ‘grote eer strekken aan het 761st Tank Battalion, het Amerikaanse leger, en dit natie." Dit was inderdaad een hoge en welverdiende lof, en het was een groot onrecht dat de Black Panthers zulke vooroordelen moesten overwinnen om te laten zien dat ze waardig waren ervan.
In totaal dienden meer dan een miljoen Afro-Amerikanen de Verenigde Staten in een of andere hoedanigheid tijdens de Tweede Wereldoorlog. De inspanningen van ieder van hen, en van iedere bondgenoot die vocht voor hun recht om dat te doen, leidden op een heel reële manier tot Executive Order 9981 van juli 1948, waarmee president Harry S. Truman maakte een einde aan de segregatie binnen de strijdkrachten.